Nauka języka

Dowiedziałam się, ze można chodzić za darmo na tzw "språk kafe" czyli kawiarenka językowa. Poznajesz tam ludzi i gadasz z nimi po norwesku na rożne tematy. Na pewno fajny pomysł na spędzanie czasu pomiędzy rozsyłaniem cv i chodzeniem po agencjach zatrudnienia.

Na pierwszych zajęciach poznałam ludzi z Palestyny, Ekwadoru, Nepalu, Persji, Albanii, Iraku, Somalii, Australii i Niemiec. Poza nauką języka można się dowiedzieć czegoś o innych kulturach. 

Dodatkowo można tam się najeść i napić, co do pierwszej wypłaty z pracy której jeszcze nie mam, będzie niewątpliwie plusem.

Pierwszy raz w życiu miałam okazję porozmawiać na żywo z ludźmi z krajów takich jak Irak. Scenka żywcem jak z podręcznika do nauki języka. 

Chociaż przy moim norweskim to raczej słuchanie niż rozmowa. Narazie, bo mam nadzieję, że się  wyrobię i niedługo będę gadać przynajmiej jak ten Irakijczyk. Fajnie jest na tym bo nieistotne, skąd jesteś, ile masz lat, jak wyglądasz jest miła atmosfera, ludzie są przyjaźni i uśmiechnięci.

Ogólnie może ja po prostu narazie mam jakieś różowe okulary, ale mam wrażenie, że tu ludzie są zdecydowanie milsi i bardziej uśmiechnięci niż w Polsce, co i mi się udziela. Nawet Polacy mam wrażenie, że są pogodniejsi i mniej narzekający niż w Polsce.

Wracałam dziś w bardzo dobrym humorze i zagadał do mnie jakiś Norweg, z jakąś lekką niepełnosprawnością. Uśmiechnął się do mnie, usiadł naprzeciwko mnie w tramwaju i mówił coś do mnie bardzo niewyraźnie, ale jakoś trochę na migi zrozumiałam, że koleś ma w plecaku piłkę do nogi i ma ochotę sobie ją porzucać. Także reszta podróży tramwajem spędziłam rzucając sobie piłkę z tym pasażerem. Jak wysiadałam był tak szczęśliwy że aż mnie uściskał. Cieszę się, że mogłam komuś poprawić humor.

Tymczasem morsowa fotka z dziś, podziwiajcie przejrzystość wody, pozdrowienia i uściski dla Was wszystkich!

PS. Komentarze i wiadomości do mnie mile widziane, żebym wiedziała, że nie piszę tego w próżnię :)